zaterdag 27 september

In de witte ruimte zijn Samir en Jelle bezig. Er is een geur van vers hout. Jelle staat op de stelling, peutert aan het plafond. Ze hebben het in zwart plastiek gewikkelde plexiglas verwijderd, boven de witte ruimte is een open koepel.
Een aluminium frame klettert over de vloer. Samir is met de sokkel bezig. Sokkels, dat is zijn terrein. Hij beschikt over de knowhow en het materieel om zo'n sokkel tot in de puntjes uit te voeren, materieel dat noopt tot het nederige besef dat techniek en wetenschap onbegrensde territoria zijn - op het Noordpoolgebied na wellicht want net daar botsen ze tegen de begrenzing aan, een nec plus ultra van wat het Einsteinmoment met deze aardbol aankan. Er is een luchtcompressor en een industriële vacuümcleaner. Samir heeft het ding omgebouwd en aangesloten op de zaagmachine: tijdens het verzagen van de stukken hout verdwijnt het zagemeel rechtstreeks in de stofzuiger.
Op het tafelblad staat een watersproeier. De kopjes koffie brengen een thema dichtbij: de dingen. Een oogopslag volstaat om het tafelblad als totaalbeeld te hebben. De sokkel, verneem ik, wordt 40x40cm.
'Moet heel erg precies gebouwd worden,' verduidelijkt Samir. Hij staat over de sokkel gebogen en spuit specie in de voegen. Jelle drinkt koffie.
'En op de sokkel komt een cloche.'
-Een cloche?
'En ik hoop dat die cloche heel erg precies zal zijn.'
De koffiepauze van Jelle zit er op, hij schiet in actie, brengt blauwe tape op de muur aan.

later

Jelle staat op het dak. De dakkoepels zijn smerig, daar willen ze iets aan doen. Samir gsm't. Onovergankelijk. Hij stapt door de corridor, witte teeshirt, zonnebril, stapt door naar het woonerf. Lekker weertje. Vorige week zaterdag maar liefst 40 bezoekers. Vandaag gaat het er rustiger aan toe. Het gesprek komt op Pierre Hantai, een Franse clavecinist, en Billy Cobham.
Jelle of er nog wat koffie is. Draagt een teeshirt van Lersch sanitair met rugnummer 14. Vers, is vers, verduidelijk ik. In de witte ruimte Samir, hij is met de sokkel bezig. Heeft ie vaker gedaan. Opvullen, schuren. Secuur, het kan niet perfect genoeg zijn. Op het tafelblad is een trektocht van voorwerpen aan de gang. Bijvoorbeeld, een fles sinaasappelsap. Nieuw. Leeg blikje cola, papiertjes, eentje, een groen papiertje van Balisto. Een trage trektocht van dingen. Jelle in beraad over wat ze met het dak moeten. Die koepels zijn geen zicht. Er is een flesje, nieuw flesje tot de helft gevuld met een donker poeder en van het merk Peacock. BROU DE NOIX naturel, NOTENBOLSTER natuurkleur. De suikerklontjes hebben een air van vanzelfsprekendheid. Zo is het tafelblad: een vanzelfsprekende opeenhoping van dingen, een stroom van zich opeenhopende veranderingen. BROU DE NOIX, blauwe tape, suikerklontjes, geen enkel verband. Proppen aluminiumfolie, het ene moment een vogel, dan een asbak en weer wat later als een uitgekotste haarbal.
In de mediaruimte hebben ze het over Roger Dhont en een project in De Werf waar onder andere Kleenex aan meedoet. Vier lege flessen, kruimels, een geur van polyesterplamuur, bezoekers. Sjoerd springt binnen en er is telefoon van Thomas Broadbent. De Belie springt binnen. We drinken Martens pils.