maandag 22 december 2008

zaterdag 6 december 2008

zaterdag 6 december



Fragmenten uit 'KERN IDEEËN', tekst Morrens Dobbels Delva. Zaaltekst.

-aanraken, ja of nee? NEE
Akkoord
-alles deleten, overplakken, weggommen, afwezig, negeren
Alles weghalen en niets id plaats, alleen goeie akoestiek en gezellige warmte en een mooie vloerbekleding. En
BRAINSTORM
-denken wij, als unit 4, wat unit 5 met ons van plan is?
-De ruimte opwarmen
-Heeft een opening zin als er maar 10 man op af komt? Voor wie doen we het? Voor onszelf? Incestueuze situatie?
De ruimte staat onder water.
De ruimte trilt, de vloer beweegt.
De toeschouwer hangt omgekeerd en bekijkt de ruimte op z'n kop.
De tuinslang spuit naar binnen toe.
Doen we daar iets mee, of negeren we het?
documenteren we de voorgaande tentoonstelling zodat die precies kan terug geplaatst worden door de volgende unit
echt trekgat,
Een fonteintje dat de ruimte verandert in een siertuin..
(En nog veel stoute ideeën die ik hier niet opschrijf)
Extreem hard
-gelaagdheid aanbrengen; (wat nu niet echt aanwezig is)
"iets" waardoor de vragen nog groter worden
Ja
Ja, de vernietiging en het extreem stellen van de context.
Kort samengevat:
-Licht uit/theatraal
luchtledig. Binnenste buiten. Is dit vrouwenkunst, peter? (met de baarmoeder geluiden)
neen
Neen het heden is eeuwig AMEN
-negatie/ontkenning/vernietigen
-Niet betreden
niet naar buiten treden maar het werk wel. Het verzenden met de post, het twee weken onderweg laten zijn, alle onderdelen afzonderlijk
NIET negeren, maar gebruiken in totaal andere vorm
Nog flarden ideeën
onder het tapijt vegen.
-ontkenning zichtbaar maken en het geheel herleiden tot één beeld door het niet te betreden en/of niet aan te raken
Opening nacht van het museum.
Opentrekken; naar buiten treden, wij zijn niet meer aanwezig, op een andere locatie.
overschilderen,
Periscoop? Er zijn bvb een aantal kijkgaten in een wand en door de periscoop zie je alles ondersteboven. supereenvoudig!
-sporen, restanten, negatieven
text) Ik hou wel van klunzigheid in een poepsjieke white cube. Zoals
-theatraliseren van de ruimte: donker met uitgesproken belichting
-toevoegen van zintuiglijke waarde: warm, gezellig, akoestiek verbeteren, gewoon aantrekkelijk maken
Totale ontkenning: "Er is geen opening, er is niets te zien. Kom niet kijken."
Unit 3 is nogal vrijblijvend, versnipperd. Gevolg = extreme versnippering: tuinslang in schijfjes zagen. Alles wordt in de ruimte geblazen of gehangen.
-versmallen
-versnipperen
(versnippering)
-warme luchtstroom (een frisse wind) waait Croxhapox binnen.
wat ik zoek: de verwachting doorbreken
-werk in andere context plaatsen en op die manier sterker maken (let wel, zonder wijzende vinger!)

envoie

Wat ik me herinner is dat ze een stroomversnelling wilden, dat het dat was wat ze wilden, een stroomversnelling zodat je alleen nog mee kunt in de elementaire kracht van het moment, overgave, het kolkende geraas van dingen die buiten je om gebeuren, dat het kolkende geweld van de stroomversnelling er onvermijdelijk zou komen, dat het moment gekomen was om je in het geweld te werpen, dat de laatste reden om het niet te doen aan flarden ging.

Niet met een vergrootglas naar de stukken zoeken, het moment is ondeelbaar.

middernacht

Pure GUAVA van Ween is op de ijskast beland. He, hola, op de ijskast. Bovenop een Mingus-cd en naast een Canon 450D. Naast het fototoestel en onder Ecuador, een reisverslag van Henri Michaux, hier in de 1985 editie van Veen. Ik raak het boek aan, til het op, het valt open op bladzijden 56 en 57. 'In het middelbaar onderwijs heb ik vaak meegemaakt,' lees ik bladzijde 57, 'dat de 'stomme' kinderen met grote zekerheid stuitten op het gewaagde, het speculatieve en de kernvraag van de gegeven theorie.'
Ik sluit het boek, deponeer het ondersteboven op de cd van Ween, besluit nog een bladzijde te lezen, dit keer in Oeuvres Complètes 1 van Raymond Queneau. Bladzijde 503:

parfois il murmure
avec les feuilles

Het hele gedicht, DRÔLE D'ANIMAL, is als volgt:

Au fond des fourrés de la forêt
il y a un drôle d'animal
il est sensible insensible ni bien ni mal
il n'attaque pas son semblable
ni l'autre
il ne ratisse pas le végétal
pour sa consommation courante
souvent il reste là
ou bien içi
il se reproduit sans histoires
il existe

parfois il murmure
avec les feuilles

Ik berg het gedicht op en schuif Oeuvres Complètes 1 van Raymond Queneau in de kartonnen hoes.

Sjoerd vroeg naar het telefoonnummer van Chris Vanbeveren. Heb ik niet, zei ik. Om te controleren of het eigenlijk wel correct was, wat ik gezegd had, vlooide ik de agenda na, te beginnen met september, dan augustus en zo terug tot januari 2008. Iemand had gezegd: als je in een boek bladert doe je dat altijd achterstevoren. Geen nummer van Chris.
Niet eens half uur later sprong Chris binnen, Chris en Marijke. Ze wisten wel dat we een openingsavond hadden maar hadden zich toch niet kunnen vrijmaken. Die foto die Lien in Baskenland genomen heeft, in de buurt van Bilbao, vindt Chris bijzonder frappant. Hij heeft ooit een bijna identieke foto genomen, zegt hij.

vrijdag 5 december 2008

vrijdag 5 december

Peter zegt: gisteravond hebben we een fantastisch moment gehad - tak! tak! tak! Het kwam in een stroomversnelling, alles zat precies.

Ze hebben de deurpanelen uit de stockruimte achterin gehaald. De roze wand is perfect uitgelicht. Halverwege de corridor zijn ze met het plaatsen van de deurpanelen bezig, twee deuren een meter van elkaar verwijderd, als je de eerste deur opent bots je op de tweede. Van de ruimte tussen beide deuren in hebben ze een stapelhok gemaakt.
In het hok stockeren ze wat onbruikbaar is. Interessante omkering: het antichambre (je komt er niet zomaar in, er is een vernauwing, een grens, een nieuwe identiteit) en het stapelhok (een ruimte waar je als bezoeker niets te zoeken hebt) vallen samen.



De omkering is totaal, zo totaal dat het eigenlijk niet eens een omkering is. De elementen kregen een andere functie. Morrens Dobbels & Delva is er in geslaagd om het uitgangspunt in een totaal nieuwe context te plaatsen.

woensdag 3 december 2008

woensdag 3 december

11u30. Aan de spooroverweg staat een file. Komt er een trein aan of er komt er geen trein aan? Geen hond die het weet. Er zijn geen honden, niet aan de spooroverweg. Voorbij de spoorberm begint het desolate havengebied. Griet had me naar de vliegtuiglaan gestuurd terwijl zij en Deborah bij Boels in de Industrieweg op me zitten te wachten. Maar Boels, dat is Wondelgem. Ik maak rechtsomkeert, rij via de Muidebrug, zo tot aan de Meulestedebrug. Een truck komt hijgend tot stilstand. Aan de Meulestedebrug staat een file. Ik schuif In a bad mood van Geraint Watkins in de cd-sleuf.
10 minuten later rij ik het terrein van Boels op, een firma die behalve eieren en Apfelstrudel zowat alles verhuurt wat je zou kunnen verhuren. Bijna alles, zo staat het op de bedrijfsauto. Griet heeft het bedrijf via internet getraceerd. Ze willen industriële ventilatoren, dat is wat ze willen. De kleine ventilatoren hebben niet het gewenste effect. Bij Boels hebben ze er twee van het merk BALDOR. De ventilatoren zijn meer dan twee meter hoog en het prijskaartje navenant. We rekenen af, laden in. Op de flank van een truck met Nederlandse nummerplaat weerkaatst ijzig zonlicht. Aan de Dampoort beland ik in een file.

14u. Het containerpark van Zwijnaarde. Op het kantoor word ik geholpen door een blondine die niet weet hoe het komt dat de glascontainer nog niet geleverd is.
In het magazijn vragen ze of de container voor bedrijf of particulier bedoeld is.

17u. Peter en Deborah leunen zittend tegen de muur ter rechterzijde. Ze rusten uit. De ventilatoren van Boels staan diagonaal.
Zo meteen geven ze de vloer een schoonmaakbeurt, zegt Griet. Of we een aftrekker hebben, een dweil, een emmer. Ze stapt door de corridor, Deborah raapt de bekabeling op, voor ze de scenografie uitproberen willen ze de vloer proper zetten. Ze koppelen de tuinslang los, lozen het water in de emmer.

de handelingen van Morrens Dobbels & Delva

1. Peter veegt, Deborah raapt de papierresten bijeen, Griet verzamelt het rubber en vraagt of we een vuilblik hebben.

2. Peter tilt een plastiekzak op en stapt naar de corridor. Hij deponeert de plastiekzak bij het gerief dat ze niet in de ruimte willen. Griet in hurkzit. Ze verzamelt het rubbersnijsel.

3. Griet vindt een schroef die blijkbaar van een van de kleine ventilatoren is. Peter bekijkt de schroef en zegt: 'Hij is beter af dan de vent die later komt.' Griet en Deborah lijken het grapje niet door te hebben. Ze zijn bezig met de vloer. Deborah raapt de papierresten op. (Morrens en schrijver dezes schateren van het lachen)

4. Griet dweilt. Gauw wordt het spoor duidelijk, een vlak tekent zich af, de vlekken verdwijnen.
Het spoor: elke handeling laat een spoor. Het dweilen laat een spoor. Waarom ze de vloer dweilen of niet dweilen. (als het asfalt van een wegje dat gerepareerd moet worden) (als het platform waarvoor ze een helikopter hebben gehuurd)
Ik heb het over Alberts en Messchendorp. Het gesprek komt op Japan. Deborah veegt.
Wat van het papier rest: een kleinigheid.

wat in de corridor terecht kwam

Het onderste deel van de stelling.
Een doos met papierresten, 6 afstandsbedieningen.
Een rugzak.
De Hitachi dataprojector. (die van Honoré)
Met roze verf besmeurde paraplu's, rode snelbouwstenen, een zak met fotokopies.
Een krat met handwerkmaterieel en twee zwarte koffers van SKIL.
Op het blad van de werktafel: yoghurt, bananen, een zwart doek.
Wat verderop: de gla-haha-diolen. He halo, ze doen nog mee.

de handelingen van Morrens Dobbels & Delva

5. Schoonmaken van de vloer. Dweilen. Griet tilt een emmer met heet water. (één ding hebben ze niet verwijderd: de hangende tuinslang)

Gisteren hadden we het er nog over, dat er een dataprojector aangekocht zou moeten worden, maar dat plan hebben ze bijgesteld. Ze doen het zonder dataprojector.

6. Morrens klimt op de stelling en draait alle lampen uit op drie na, de lampen die zich vlakbij de roze wand bevinden. Met karton fabriceert hij drie schermen, één voor elke lamp, zodat het licht alleen nog op de roze wand valt. 'Het is juister,' zegt hij, 'omdat we met die dataprojector iets toevoegen. Zo maken we van de muur zelf een lichtbron.'
'En als ge dat niet gelooft maken we u iets anders wijs.' (gelach)

7. Griet zoekt uit waar ze nog een derde ventilator zouden kunnen huren. Bij Boels in Wondelgem hadden ze er twee.
Boels heeft een vestiging in Erps Kwerps.

Het uitlichten van de roze wand is precies wat ze nodig hadden.
Van de muurtekening van Maud hier en daar een restant. 't Is de bedoeling dat het zo blijft. 'Interpreteren, herwerken,' verduidelijkt Morrens van fijnsnijerij Morrens Dobbels & Delva. 'Herwerken zonder iets toe te voegen, dat is het uitgangspunt.'

Eén van de ventilatoren is in horizontale positie aan een stoel gekneveld. Ze hebben visdraad nodig.
'Is er visdraad?' Visdraad. Nee, we hebben geen visdraad. (Conclusie: iemand van fijnsnijerij Morrens Dobbels & Delva zal naar de Brico moeten.)
'He, kijk eens,'

8. Peter wijst de hangende tuinslang aan: 'Visdraad. (!)' Een beslissing is gauw gemaakt: hij snijdt de nylondraad door (de tuinslang tuimelt over de vloer) en blijft het uiteinde ervan vasthouden tot Griet en Deborah de stelling zo hebben opgesteld dat hij er op klimmen kan. 'Ik voel mij precies gelijk de lul van Honoré,' grapt hij. (Honoré die had gezegd dat de recht omhoog en tegelijk ook ietwat voorovergebogen staande tuinslang hem aan een slappe lul deed denken.)

9. Griet en Deborah stappen met de nylondraad tot in de corridor. Peter grinnikt. 'Hè hè hè, wijven!'
Waarom Griet en Deborah met de nylondraad helemaal tot in de corridor stappen, omdat daar een schaar ligt, tussen de bananen en de andere spullen op het blad van de werktafel.
Ze knippen het draadje in twee gelijke stukken.

10. De 7 meter lange aluminium lat - aangebracht door unit 1 - wordt los gemaakt en komt anderhalve meter lager te hangen.
'Het hangt niet helemaal horizontaal,' merkt Griet op. (Peter staat op de stelling, is er na enig zoeken in geslaagd om de nylondraad door de gaatjes te pietsen.)
Peter (verbaasd): 'Hori... Maar dat moet niet.'
Griet: 'Eens kijken toch, eerst.' (Morrens klautert van de stelling.)

11. Ze treden terug tot vlakbij de corridor en bekijken de roze wand.
Peter: 'Fantastisch!'
Deborah: 'Dat maakt nogal een verschil.'
Peter: 'Fantastisch!' (Griet stapt naar een van de hoeken achterin.)
'Fantastisch!'

12. Morrens Dobbels & Delva stappen heen en weer. Ze zetten de ventilatoren aan. soudain cette couleur
plantes aromates épices tropiques
effluves fragances botaniques*
De papierresten waaien op, veranderen in waaiende grassen, in heen en weer wiegende wieren, veranderen in openingen op Siberië, in warrelend Saharazand, het ad random parcours van een gigantische puzzel. Betovering, magie. We blijven kijken.

13. Griet veegt. Peter duwt op de 'on'-knop van de diaprojector. De lichtbundel gaat diagonaal in de ruimte. Schaduwen flakkeren. Een gigantisch sleutelgat wipt over drie vier andere knipsels en plaatst zich net buiten de luchtstroom.
Twee ventilatoren, bedenkt Peter, is misschien genoeg. Meer beweging dan wat het nu heeft, is niet nodig. Supergrote beweging zou de betovering verbreken. 'Tenzij het echt om een stormachtige werveling gaat,' redeneert hij. We kijken toe. Het is prachtig, dat waaiende papierenveld. De kreupel in het rond kruipende ventilator belandt op het voetstuk van een van de bij Boels gehuurde ventilatoren. Percussie. Af en toe slaat een schaduw over de muur ter linkerzijde.

*Raymond Queneau, Courir les rues: Tous les parfums de l'Arabie; Oeuvres complètes 1, p. 414, Gallimard 1989.

dinsdag 2 december 2008

dinsdag 2 december

12u30. Iets over Derrida, iets van Lawrence Durrell, in De Blinde Reiziger is er altijd wel iets te vinden. We vullen de crox-bibliotheek aan tot nummer 11 en Patrick morst op een boek. Geen KAAS van Elsschot. Wat hij wel in aanbieding heeft: een eerste editie van La Vie Mode d'Emploi. (wijst aan hoe exact de datum is: eind augustus 1978, 23 augustus, alleen die editie is de eerste)

13u. Er is stevig doorgewerkt, ruim de helft van het tekenwerk van Maud is gereduceerd tot een puzzel van witte vlakken. Griet is er mee bezig. Of we een ladder hebben, vraagt ze. Deborah bedient de vleesmachine en decimeert de 50 meter lange rubber tuinslang. De tafel waaraan Antoine zat terwijl hij met de wegwerpcameraatjes aan het bricoleren was, is verplaatst. Op het werkblad bevinden zich etenswaren, kaas, sneetjes brood (de broodzak is van een biobakker te Wetteren) en een voorraad appels en citrusvruchten.
Morrens van Morrens Dobbels & Delva is er niet. Gisteren gaf hij te verstaan dat hij zich alleen 's namiddags ter beschikking kan stellen. Tot en met vrijdag blijft hij bij Johan De Wit logeren.
De zwarte lijnen en vlakken liggen op de vloer.





19u. Een transparant plastiekgordijn sluit de corridor af. Het meubilair is aan de kant geschoven. De muraille van Maud is gereduceerd tot het wit, alleen tegen het plafond aan zijn nog wat resten van de oorspronkelijke tekening. Twee cirkels, zwarte cirkels en stippen, zwarte stippen. Ook de micro-standaard is er nog.
Dobbels is met de vleesmachine bezig. De sneetjes rubber kwamen tegen de muur ter rechterzijde terecht als keitjes aan de rand van een wegje. Morrens speelt met de micro-standaard, voegt er een half dozijn micro's aan toe.
Wat is er met de sokkel gebeurd? Het kraantje op de sokkel steekt dwars door een foto, een foto die door Antoine genomen werd. Op de foto is het woonerf te zien. Het gat in de foto valt samen met de plek waar het beluik van de Lucas Munichstraat en dat van de Kazemattenstraat op elkaar aansluiten.

Morrens Dobbels & Delva nemen de map van Antoine Van Impe door. De map - die in de roze wand stak - documenteert de bijdrage van Antoine aan Brainbox2, de mailtjes die hij ontving van de artistiek directeur, die van Maud en die van Honoré. Alle mailtjes. Sectie twee bevat een print met het reisschema van Antoine - vôtre horaire: LIEGE Palais Des Congrès (T) 11/11/08 09:42 Bus 27 plus alle volgende haltes - en een map van regio Gent Dampoort. Er is een foto van het woonerf, de mode d'emploi die bij de tuinslang hoort en Assepoester in de versie van Disney, twee bladzijden van Maud, een vel gescheurd schuurpapier en een bladzijde met afbeeldingen van bospaddestoelen.

Morrens projecteert een lichtvlak op de muur ter linkerzijde, Delva knipt het licht uit. Ze richten de lichtstroom van de diaprojector op de roze wand. Het is niet helemaal duidelijk wat ze van plan zijn, wel dat de lichtbundel een film van schaduwbeelden in de ruimte aanbrengt en dat de scenografie hierdoor in die van een filmzaal verandert. Het impact van de lichtprojectie is enorm.
Ze proberen alle hoeken van de ruimte. De tuinslang van Honoré d'O verandert in een grappige cobra. Griet gooit rubberstrooisel in de lichtstraal. De lichtbundel staat op een van de hoeken van de roze wand. Een van beide ventilatoren, die zonder voetstuk, kruipt in het rond, ratelt.

Griet staat op de trapladder, richt de lichtstroom op de roze wand. Deborah en Peter kijken.
Dan de hangende tuinslang van Honoré. Interessant. Deborah en Peter kijken.

De ventilator kruipt in het rond, ratelend.
'Het doet aan een of ander beest denken,' zeg ik.
Ja he, zegt Deborah, 't heeft iets dierlijks.

Ze waren er gisteren al mee bezig geweest, zegt Morrens, hadden 1 wiek afgesneden en hadden het voetstuk verwijderd. De ventilator komt tegen de onderkant van de cloche terecht.
Griet verplaatst de lichtbundel. Een nieuwe scenografie doet zich voor. Ratelende schaduwbeelden. Dat met de lichtbundel hadden ze gisteren al ontdekt. Morrens maakt foto's.

maandag 1 december 2008

maandag 1 december


16u. We tillen een vleesmachine uit de kofferbak. Waar ze die machine gevonden heeft, vraag ik. In een kelder gevonden, zegt Griet, ergens in Limburg. Een Berkel. 'Voor de charcuterie he,' lacht Morrens. MORRENS, DOBBELS & DELVA sinds op de kop af vier uur gespecialiseerd in charcuterie à la carte. Ze beginnen aan het versnijden van een van de rubberslangen van Honoré. Experiment, zien of het werkt. Het werkt. Uit de Berkel vleesmachine rollen kleine ringen, ringen van grijsblauw rubber.
Deborah is met een cutter bezig. Van de tekeningen van Maud snijdt ze het zwart weg. 'We beginnen,' legt Morrens uit, 'met de dingen die we willen versnijden.' Of ze alles versnijden, weten ze niet, zegt hij. Van de tekeningen van Maud blijft alleen het wit. Deborah is met de tanden bezig.




















Ze proberen een ventilator uit. Ook Morrens begint aan het wegsnijden van het zwart. De stapeltjes tekeningen veranderen in een hoop zwartafval. Griet vraagt of we een microgolf hebben. 'Ja, inderdaad, hebben we,' zeg ik, 'het ding staat in Brakel.' Goed, afijn, ze hebben wat dingen nodig, die microgolf is er één van. Griet maakt een boodschappenlijstje:
-mesjes grote
-stofmaskers
-witte pakken x3
-2 stofbrillen
Dat ze het tafeltje van Grégory niet moeten versnijden, zeg ik, want dat tafeltje en het bijhorende stoeltje zijn van Grégory. Nee nee nee, dat waren ze niet van plan, zeggen ze. Het tafeltje fungeert tijdelijk als werktafel. Op het werkblad twee cutters, een aansteker, een blik cola (leeg), twee fluitglazen (leeg), een rol blauwe en een rol transparante tape, een pakje BELGAM 20 en een mail van Morrens aan Dobbels & Delva.

Morrens (grappend): 'Van de Maud Vande Veires maken we Rene Heyvaerts.'

Het gesprek komt op het toneelstuk over Rene Heyvaert. De rol van Rene, legt Morrens uit, wordt door drie mensen gespeeld, een jongeman, de oudere acteur en een dame. Hilarisch, hilarisch. Scherp.
Er is een tolofeentje van Griet, ze is in een speciaalzaak en wil weten wat voor mesjes ze kopen moet.

Het gaat tekening per tekening. Tien bladzijden in één keer is niet de bedoeling. De handeling, daar gaat het om, een andere methodiek is niet aan de orde. Het uitsnijden van de tekeningen, verduidelijkt Peter, verandert elke tekening in een nieuwe tekening.
Griet is terug. Ze plaatst de aankopen op een stoeltje. Dat het koud is, buiten, zegt ze. Deborah van Morrens Dobbels & Delva is met de muur bezig, Peter met een schaar. Morrens Dobbels & Delva FIJNSNIJERIJ. Leveren à la minute. Peter is razend enthusiast over 'Rene', het stuk over Rene Heyvaert. Het scheelt niet veel of hij verandert, verandert... In wat zou iemand als Morrens kunnen veranderen? In een trein die op Vladivostok afstevent. Uit alle ramen steken vlasblonde koppen, koppen als vensterluiken, over de toendra schalt luidkeels het hip hip hoera, 'ho mannen! Vladivostok!' Het schalde reeds toen we Bregenz binnenreden, Bregenz verpulverden, 'ho mannen! Vladivostok!' Schallend weerklonk het toen we Moskou achter ons lieten en de vlasblonde koppen over het holle graan keilden, 'ho mannen! ho! ho! Vladivostok!' En dus stevenen we op Vladivostok af in een omgeving van met werelderfgoed bedreigde landschappen. Het manuele, tekening per tekening. Het heen en weer stappen, Delva, Dobbels en Morrens, Morrens van Morrens Dobbels & Delva, Morrens die niet om een grapje verlegen zit.
'Met een mes in de muur snijen,' merkt Griet op, 'en het mes is kapot.'

Peter zit voor de gaskachel. Een huiselijk tafereel.