Over & out met de roze muur. Bart zit op een stoeltje. 'De muur heeft drie laagjes gehad,' zegt hij, bijna alsof hij bedoelt: we hebben de haas eerst gestroopt en pas dan de nek omgewrongen. 'Kapitan!' Doubrawa salueert. Muur drie lagen wit, sokkel zwart, stoelen zwart, zwart tafeltje nog zwarter dan het al was. Allez, zet u. Het ziet er fraai uit.
'Dou-hou-brawa-ha-ha-wa!' roep ik.
'Maar meneer,' probeert Doubrawa terwijl hij aan de mouwen van m'n pasgekochtje jasje frunnikt.
'Doubrawa, godverdomme, wie heeft die stoel...! Doubrawa!'
'Nee, dat heeft hij gedaan,' mompelt Doubrawa.
'Wat zeg je?'
'Dat heeft hij, hij heeft het gedaan.' Hij salueert drie keer na elkaar en wijst eerst Gerd aan, dan Bart. Potverdikke, geen idee waar dat voor nodig is. Die Doubrawa heeft manieren zeg. Gerd staat er bij alsof hij in het Keulen hoort donderen, Bart draait een sigaretje, gebaart van krommenaas.
Muur drie lagen wit. Zwart tafeltje. Een gat in de witte sokkel. Trouwens, ook in de zwarte sokkel. Stoelen zwart. Het gat in de muur hebben ze niet geschilderd, daar was geen tijd voor. Het scheelt niet veel of Doubrawa begint te huilen - Malevich! Ach, die arme meneer Malevich! 'Mooi jasje,' begint hij, 'waar heb je dat gekocht.'
Vier tafelpoten. Onder elke poot hebben ze een a4tje geschoven, de bloedsporen van een kindje.
In de houtkachel smeult het oude vuur.
Inge Braeckman springt binnen. Ze komt voor het project van Maud en Emmanuel.
de container vol ook
de werkbank vol
de deur van de stock staat open drie
flesjes Gouyasse lege flesjes
iemand dronk bier uit een wijnglas kopjes
een suikerklontje kruimels een potlood
over het stoeltje van Grégory hangt een grijze jekker
Alles, ze hebben alles, ook in de corridor, elke ingreep hebben ze verwijderd.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten