donderdag 26 februari

'We zouden de kachel al eens kunnen aansteken,' zegt Steffie. Ze zijn met het dak bezig.

'Is dat dak?' vraag
en antwoord 'Nee,
deur.'
Stefaan vult aan: 'Dat is de deur waar we mee bezig zijn.'
De deur. Ze zijn met de deur bezig. Een lange en smalle deur die in de wand ter linkerzijde komt.
Nu het houten bouwsel bijna af is, werd hier en daar een mankementje zichtbaar.

'Het dak wordt nog wat hoor,' lacht Steffie, 'zet u schrap voor het dak!'

Geen sinecure: het bevestigen van de scharnieren. (twee scharnieren van verzinkt staal - acier zinqué - van het merk SENCYS)
Dus de deur plaatsen, (knelt een beetje, 't scheelt twee millimeter) dan de scharnieren plaatsen, intussen een figuurzaag kopen, een zwart schuifslot en, want misschien net iets te groot, een tweede dat wat kleiner is, twee schuifsloten dus, dan de gaten afwerken waar het plexiglas van de cloche komt.

Stefaan: 'Godverdomme, hebt ge dat nu al geweten, een boor die in twee breekt!' (brak een boortje in twee stukken)
Ik: Een boor die in twee breekt?
Hij: Een boor die in twee breekt.

Het dak komt er aan, de eerste plaat. Maar: er moet 6 centimeter af. 6 centimeter want... En het bovenvlak van de cloche wordt een dakraam dus hebben ze eerst een vierkant uit die houten plaat te snijden.
Karz komt een kijkje nemen en is een ogenblik later al met een beeldhouwwerkje bezig. Stefaan is in z'n nopjes met de figuurzaag, een BOSCH PST 700 PEL (low vibration), met zo'n gerief schiet het op he.

Goed, afijn, de tweede plaat gaat er op. Normaal gesproken heb je daar natuurlijk eerst enkele weken over te theoretiseren, je organiseert debatten, nodigt theoretici en critici uit, stelt een werkgroep samen die twee keer samenkomt en na drie weken tot het besluit komt dat een volgende stap inderdaad de meeste logische is. Zijn ze verbaasd dat het niet opschiet. Hebben ze niets gemerkt van het hele werkproces.

Tuur Delodder en Tim Onderbeke springen binnen. We zijn aan het kubusballen: schoentipsjotten met houten kubusjes. Het gesprek komt op Feist en Geraint Watkins.