dinsdag 30 september

de werktafel

Expansie. Werkzaamheden overladen de werktafel met dingen waarvan je niet had kunnen voorzien dat ze er thuishoren. De samenstelling van de dingen op het tafelblad toont en verbergt die werkzaamheden.
Terwijl over dit laatste met enige grondigheid werd nagedacht, is de situatie op het tafelblad er een van totale wanorde. Vandaag een chianti 'corte alle mure' (2006), niet aangeraakt, vol en vlakbij de verre rand van het tafelblad. De fles Valdepenas, een tempranillo, is leeg en de jus d'orange kwam op een van de speakers terecht. De speaker staat op zijn kop. Op de chianti na is alles leeg of zo goed als leeg, ook het groene flesje J&B, een fles Old Smuggler, wijnflessen die eind vorige week aangekraakt werden en een set dreupelglaasjes versierd met vergulde biesjes.
Het slagveld toont de resten van onverdroten bezigheid: papierproppen komen naast borstels terecht, borstels en steekmessen kropen onder elkaar door, suikerklontjes, vijzen en schroevendraaiers belandden op plekken waar even voordien een mes of een balpen lag. Op een van de speakers kwam een vel schuurpapier terecht. Andere voorwerpen hebben een air van vertrouwelijkheid en déja-vu: het colablikje, de BROU DE NOIX, een schaar, blauwe tape, het kopje koffie, bekertjes, papiertjes.
Een witte kat betreedt de witte ruimte, sluipt naar de terrasdeur, miauwt.
Straks belanden weer andere dingen op het tafelblad tussen de dingen die er al stonden. In een Babylonische verwarring groeien ze boven het tafelblad uit. De BROU DE NOIX bevindt zich eerst naast een van de speakers, later vlak aan de tafelrand. Er is het dopje van een fles dat onopvallend tegen een lege pot Renovatie Pasta van het merk Red Devil aanleunt, een leeg pakje Samson tabak, de zelfverzekerde en glimmende kaalheid van een thermos, een bierviltje van Martens pils, een dummy bewakingscamera CS33D, glimmende schijfjes, papiertjes, een zaklamp, de kerkklokken, een lintmeter in een geel handvat en de witte vouwweter die wegkroop achter een van de speakers.
Het regent. Ze hebben tekeningen op de vloer aangebracht.







photo Jelle Clarisse

's Namiddags telefoon van Cathérine. Jelle, Sarah en Rund zijn in de witte ruimte bezig. Regen klatert over het dak en het gesprek komt op Fun Games van Hanike.
Op de werktafel een aantal nieuwigheden. Een color spray peinture van MOTIP, een flesje koffiemelk (leeg, bijna leeg) en een spray van Hagespan ter bevordering van het reinigen van kunststof.

Het regent. De muziek is van DJ Hell, een eentonig deuntje. 's Avond belanden we in Het Gouden Hoofd. Sarah bestelt een lasagna, Jelle de stoverij en van de dagschotel. De dagschotel is een lamscurry met rijst.

later

'We zijn nog twee dingen vergeten,' merkt Sarah op.
Jelle: Ah ... ja - wat?
'Twee gaten.'

En een afvoerputje van goud.

Op een a4tje staan volgende feiten (of bedenkingen, beslissingen, nieuwsgierigheden):

Ma di woe do vrij za zo
9 10 11 12 13
NIEUWS niet nader genoemd iemand gekneveld (portret
van niet nader genoemd iemand) 1882 cijfer jaartal

'Ja, dat zijn de feiten,' grapt Sarah. En de feiten zijn de feiten.
En Joop laat op zich wachten.

nog later

Tuur en Sven houden zich met de muur bezig, Samir met een van de 'spacers'. (trouwens, hoe noem je zo'n ding)

zondag 28 september

Een hels gebrom, de oerknal in sordino. Tuur is op het dak bezig, zuivert de koepels met een hogedrukreiniger. Op straat is een massa volk. Flikkendag. Het kijkcijferpubliek. Oorverdovend knalt het gebrom van de hogedrukreiniger. Rund uitbundig. Chaotisch meervoud van indrukken. Prooi, geweldenaar. Hondstotaal. Jelle met rugnummer 7, Samir op een trapladder, Sarah in een oranje werkkiel en bezig met de stelling.

video Jelle Clarisse
En Tuur op het dak. Een wolk van donkere bestanddelen stuift over de koepel heen. Helderheid herschrijft de dingen. De sokkel, 40x40cm, staat recht overeind op groene pootjes. Sarah met een verfkwast op het platform van de stelling, Samir met twee drie dingen tegelijk bezig. De witte ruimte is in een bouwwerf veranderd.

de werktafel

Op het tafelblad is een stortvloed van dingen: een muziekinstallatie, de zaklamp met een reep kleefband om het handvat en op dat reepje kleefband de naam van de eigenaar: Steffie Van Cauter. Naast een van de kopjes koffie bevindt zich een groene doos van het merk SPAX. Een opengescheurde broodzak van Patisserie Ronny vult het gebied tussen de zijkant van het SPAX-doosje en de onderkant van een van de speakers.
Wijnglazen, lege flessen, een thermos, een transparante asbak met een dikke laag peuken en as, chocolaatjes, het flesje BROU DE NOIX, een doos met schietnagels en een witte vouwmeter. Samir plamuurt, Sarah verft. Een vloed van helder licht verovert de witte ruimte.
Later: een fles Old Smuggler en het zwarte tasje van een camrecorder. Om Rund binnen te houden hebben ze de corridor gebarricadeerd.

Samir, Sarah en Jelle gaan een luchtje scheppen. Op het woonerf staan de uitgebloeide reukerwten in bloei.
Tuur blijft bezig, plant een berg van helder daglicht op het dak. Later de finale van het wereldkampioenschap wielrennen. Jelle, Sarah en Tuur volgen de reportage op Radio 1, Samir verft, Rund bijt op een handschoen en Ballan, 'de tanden op elkaar... de bek wijd open...', Ballan wint.

Sarah over de werktafel: 'De vijsmachine raakt de radio aan waarop een fles fruitsap staat, alles raakt elkaar aan.' Het bierviltje, de bekertjes, de bekertjes, de borstels, de bekertjes en de borstels, de borstels en een portefeuille, ohlala, en de portefeuille, want die is van Tuur, en een videocam en tussen de bekertjes en de borstels een pakje tabak, en de asbak die een oogje in het zeil houdt, want colablikjes, een broodzak en SPAX en flessen en waterverstuivers en gsms en een bierglas en naast het bierglas - op een verhoogje - een dreupelglaasje en stukjes hout, papiertjes en mierzoet glimlachende suikerklontjes en tenslotte Badebukse met een hoofs knikje en het relaas van een Brusselse nocturne.

zaterdag 27 september

In de witte ruimte zijn Samir en Jelle bezig. Er is een geur van vers hout. Jelle staat op de stelling, peutert aan het plafond. Ze hebben het in zwart plastiek gewikkelde plexiglas verwijderd, boven de witte ruimte is een open koepel.
Een aluminium frame klettert over de vloer. Samir is met de sokkel bezig. Sokkels, dat is zijn terrein. Hij beschikt over de knowhow en het materieel om zo'n sokkel tot in de puntjes uit te voeren, materieel dat noopt tot het nederige besef dat techniek en wetenschap onbegrensde territoria zijn - op het Noordpoolgebied na wellicht want net daar botsen ze tegen de begrenzing aan, een nec plus ultra van wat het Einsteinmoment met deze aardbol aankan. Er is een luchtcompressor en een industriële vacuümcleaner. Samir heeft het ding omgebouwd en aangesloten op de zaagmachine: tijdens het verzagen van de stukken hout verdwijnt het zagemeel rechtstreeks in de stofzuiger.
Op het tafelblad staat een watersproeier. De kopjes koffie brengen een thema dichtbij: de dingen. Een oogopslag volstaat om het tafelblad als totaalbeeld te hebben. De sokkel, verneem ik, wordt 40x40cm.
'Moet heel erg precies gebouwd worden,' verduidelijkt Samir. Hij staat over de sokkel gebogen en spuit specie in de voegen. Jelle drinkt koffie.
'En op de sokkel komt een cloche.'
-Een cloche?
'En ik hoop dat die cloche heel erg precies zal zijn.'
De koffiepauze van Jelle zit er op, hij schiet in actie, brengt blauwe tape op de muur aan.

later

Jelle staat op het dak. De dakkoepels zijn smerig, daar willen ze iets aan doen. Samir gsm't. Onovergankelijk. Hij stapt door de corridor, witte teeshirt, zonnebril, stapt door naar het woonerf. Lekker weertje. Vorige week zaterdag maar liefst 40 bezoekers. Vandaag gaat het er rustiger aan toe. Het gesprek komt op Pierre Hantai, een Franse clavecinist, en Billy Cobham.
Jelle of er nog wat koffie is. Draagt een teeshirt van Lersch sanitair met rugnummer 14. Vers, is vers, verduidelijk ik. In de witte ruimte Samir, hij is met de sokkel bezig. Heeft ie vaker gedaan. Opvullen, schuren. Secuur, het kan niet perfect genoeg zijn. Op het tafelblad is een trektocht van voorwerpen aan de gang. Bijvoorbeeld, een fles sinaasappelsap. Nieuw. Leeg blikje cola, papiertjes, eentje, een groen papiertje van Balisto. Een trage trektocht van dingen. Jelle in beraad over wat ze met het dak moeten. Die koepels zijn geen zicht. Er is een flesje, nieuw flesje tot de helft gevuld met een donker poeder en van het merk Peacock. BROU DE NOIX naturel, NOTENBOLSTER natuurkleur. De suikerklontjes hebben een air van vanzelfsprekendheid. Zo is het tafelblad: een vanzelfsprekende opeenhoping van dingen, een stroom van zich opeenhopende veranderingen. BROU DE NOIX, blauwe tape, suikerklontjes, geen enkel verband. Proppen aluminiumfolie, het ene moment een vogel, dan een asbak en weer wat later als een uitgekotste haarbal.
In de mediaruimte hebben ze het over Roger Dhont en een project in De Werf waar onder andere Kleenex aan meedoet. Vier lege flessen, kruimels, een geur van polyesterplamuur, bezoekers. Sjoerd springt binnen en er is telefoon van Thomas Broadbent. De Belie springt binnen. We drinken Martens pils.

vrijdag 26 september

Twee stoelen barricaderen de corridor. Marc neemt een kijkje in de witte ruimte. Sinds dinsdag is er weinig veranderd. De werktafel geeft aan dat er op gegeven ogenblik vergaderd werd, de lege flessen dat het er stevig aan toeging.
Midden de ruimte staat een witte sokkel. Aan de houten wand achterin kleeft blauwe tape. Iemand heeft op het tafelblad getekend: helikopter, gsm, hand, wijnkurk en een toevoeging in handschrift: 'onwaarschijnlijk'. De deur van de stockruimte staat wijd open.

dinsdag 23 september 2008

Rund is van de partij. Is weer van de partij. Of Rund iets te vertellen had kunnen hebben, dat weten we niet. Ze sukkelt door de gang, snuffelt aan een schoenzool. In de witte ruimte zitten drie leden van KAMP aan een tafeltje. Samir, Tuur, Jelle. De overige leden hebben andere verplichtingen. 't Zal minimaal worden, zegt Tuur, een stolp op een sokkel. Op de sokkel het overblijfsel van een kunstroof, aan de muur een schilderij dat verdwenen is.
Op de tafel een Mac G4 powerbook 12 inch. De tafel is een plank op schragen. (hoe en wanneer die plank in crox terecht kwam? tijdens dat toonmoment van tekenkunst)
De fles Glen Terence single malt staat binnen handbereik. '8 jaar oud,' verduidelijkt Jelle. En, euh, leeg. Ook de fles Vega Libre is leeg. Er is nog een fles, Baron del Cega, een tinto reserva uit 2002. Drank en tabak, zonder is een werkvergadering van KAMP ondenkbaar. Van Nelle tabak, Samson, Rund die op restjes van het Morrens project kauwt, volgekriebelde vellen papier, een schriftje, blauwe tape, een kurkentrekker, de rode aansteker, een potlood. Van de aluminiumfolie waar een pitta in zat, heeft Jelle een asbak gemaakt. Sarah komt nog langs. Ik hou de fles Glen Terence ondersteboven, het bodempje is goed voor een halve slok.

Ander thema waar ze zich op zouden willen toeleggen is de gevallen sportman. Gilbert Bodart die als valsmunter eindigt, Coppens van De Kampioenen, Maradona en Frank Vandenbroucke, media-prostituties à la Pfaff en Planckaert. Daar hun tanden in zetten.
Boven de poort komt een alarmsysteem en in de ruimte zelf bewakingscameras.